Met één laatste klap – een megaveiling – neemt Joop Stolze afscheid van zijn collectie klassiekers, om die vervolgens zo rap mogelijk te vervangen door eenzame klassiekers van vlees en bloed. Waar nu nog exotische Italiaantjes in rijen staan opgesteld, moeten straks de senioren van De Lier wonen.
Stolze is inmiddels tachtig maar passeert fysiek en geestelijk nog altijd elke ‘apk-keuring’ met glans. Nog altijd zit hij dagelijks achter zijn laptop om te kijken of er nog ergens iets te halen of te verkopen valt. Pensioen zit er voorlopig nog niet in voor hem, terwijl hij daar gezien zijn leeftijd en lange loopbaan wel recht op heeft. Op een jaar na handelt hij al een halve eeuw in klassiekers. Het begint allemaal in 1976 met een rode Triumph TR3 die Stolze in het pre-internettijdperk op de kop tikt in Engeland. Het is het enige voertuig uit de gehele collectie dat niet te koop is. Het typeert de handelsgeest van Stolze, want hij is weliswaar dol op alles met verbrandingsmotoren, maar verkoopt toch altijd zijn waar. Wel rijdt hij uit pure nieuwsgierigheid liefst in alles wat is gekocht. Bovendien heeft hij bij een verkoop altijd dezelfde wens: “Ik hoop dat ze op de weg blijven en niet als belegging ergens hun dagen slijten in een droge en verwarmde garage.”
Benieuwd hoe Joop Stolze Classic Cars tot stand kwam, hoe zijn collectie eruit ziet en waarom hij er afstand van doet? Dat lees je in de uitgebreide reportage in Het Motorrijwiel 194! Geen abonnee, maar wel elke twee maand een nieuwe editie op de deurmat ontvangen? Klik dan hier.